Bir sonbahar gecesiydi;
Yağmur alabildiğine çiseli,
Soğuktan buz tutmuştu elleri...
Dem tutmuştu yüreği,
Ve kan kan olmuştu gözleri...
Al al olmuştu yanakları,
Aratmıyordu kızıl dudaklarını...
Sapsarı kesilmişti,
Aslında bembeyaz teni...
Tüy kadar hafifti,
O ilk dokunuşu...
O ilk temastı,
İlk kalp hırsızı...
İlk sevdaydı O,
İlk baş ağrısı...
Vakit gece yarısıydı,
Ve “elveda” deme zamanı;
Yıldızlar ile mehtabın,
Sokak lambalarıyla insanların,
Ve...... ile Konyalı’nın...
Kayıt Tarihi : 4.9.2006 19:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yücel Terkanlıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/04/ve-ile-konyalinin.jpg)
Ve “elveda” deme zamanı;
Yıldızlar ile mehtabın,
Sokak lambalarıyla insanların,
Ve...... ile Konyalı’nın...
Sonuna kadar bir solukta okunan güzelin güzeli anlatım kutluyorum gönlünüze sağlık sevgilerr
TÜM YORUMLAR (3)