Ve ihanet Şiiri - Hüseyin Kırkgeçit

insan olduğum için ve sevdiğim için
Çocuk gülüşü gibi ihanetler nasip oldu bana
İhanetler hep arkadan gamsız bir kurşun gibidir
Oysa bana yapılan ihanet iki kaşımın ortasından
Kalma küçük bir tebessümün içinden çıkan
Ucu yivli bir okla idi üzülmedim ve o ok acıtmadı canımı
Çünkü sevdim sevdiğime inandım ve dua ettim o sevgiye
Şimdi ölüm neyler benim için kendi içimde ki
Soldurduğum güllerime Azrail de ağlasa bir daha filizlenmez.
Hangi dua da senin adını söylemedim ki yalnız kalasın sevgimde
Yüzyıllardır yıkılamayan devletler meğersem hainlik yüzünden yıkılırmış
Ve hainliğin yıkamıyaçağı hiç bir kale yokmuş,bilemedi bu delikanlı
Kendi içimde hangi savaşlara katılmadım ki,şimdikileri kaybedeyim
Hangi bakışın bir öncekinden daha samimiydi,bilemedi bu pejmürde
Neylersin ey melek ruhlu insan,hayatın kanunu koyan yaşatır seni
Oysa ben birini sevdim,başkaları adıma leke sürdü ve dediler
Sen ihanetin doğurdu bir sevginin mahkumusun,kaderin güler sana....
En sessiz duygularımla,en namahrem günahlar işledim üstüne de
Yalan söyledim ve güldüm o zaman şeytan korktu benden
Çünkü ben gülerken içim intikam yemini etti
Şeytan kılıklı meleğin boynunu vurmak için
Ve ihanet ettim o zaman en samimi duygularıma
Musalla taşına koymadan yıkamadan namazını kılmadan ve son duasını
Yapmadan sevgimi dar ağacında sallandırdım
Ve ihanet o zaman doğurdu intikamı