Kırmızı bir zambak soldu önce
sonra sana dair herşey
çoktan bitmiş bir körebe oyununun
şaşkın ebesiydim ben
oyunun bittiğinden bir ben bîhaber
seni halen ilk gördüğü yerde arayan
şaşkın bir ebe işte...
ama yoktun..!
Bir gül ölüsüne çarpardım sonra
ve sana dair herşeye
çoktan terkedilmiş bir evin
boş bir odasıyım ben
evin lanetinden bir ben bîhaber
seni halen duvarlarıma kazıyordum
boş bir oda işte
ama yazılmıyordun...!
Ağlıyordum
Ağlıyordun
Islanan kirpiklerimin nemi
kayınca yanaklarından
bir baykuş en güzel sesiyle
Ay karanlık*şiirini okuyordu
haziranın en sarı dalında
bir ’gitmek fiili’daha kımıldıyordu kozasında..
Düştü artık damlalar
topukların izi afet
nadas bitti
ve hüzne durdu haziran...
...................................
*Ay karanlık:ölümsüz üstad Ahmet Arif’in ay karanlık şiiri.
Ferit ErpolatKayıt Tarihi : 8.6.2008 23:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ferit Erpolat](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/06/08/ve-huzne-durdu-haziran.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!