Ve Henüz Kendime Ağlanmadı Hiç...

titrek bir ateş yaktım karın üstüne
ellerimi uzattım
ayaklarım üşüyor ama…

içime düşen bu kırlangıç kuşunun düşü
alır götürür beni buradan…

sen ölen birine ağladın
ağlayan birine
sonra çevren
şuan
nasılda sarıyordur seni
nasılda dövünüyordur
yürekler
bencileyin bencileyin…

uzatılan her el
seni benden çalan eldir
ve seni bana uzaklaştırandır…

kimse sormadan
hiç kimse değmeden bana
uzattım ellerimi ateşin gövdesine
gövdesi çatladı ateşin
sonra kar dolacaktı içine
izin vermedim ben aktım
ben doldurdum orayı
yangın oldum
anlıyor musun
sen ağladın
ama ben yandım
hem de çok yandım
içime üşürken kendi hayalim...

ve henüz kendime ağlanmadı hiç...