Ve Hayat Öylece Kaldı Şiiri - Yüksel Kasım

Sen gökyüzünü çok severdin;
Denizi de…
Çünkü sen maviyi severdin.
Hatta mavi bir elbisen vardı
Ve mavi ayakkabıların.
Ben de seni severdim;
Severdim işte…
Çünkü beni
Mavi düşlere salan
Rüzgarlı saçların vardı.
Ama ben gökyüzü olamadım;
Olamadım denizler gibi…
Ve hayat öylece kaldı
Bıraktığım yerde.
Karışıklıklar bıraktım
Benden sonra gelenlere.
Ve hayat öylece kaldı
Beni bıraktığın yerde.
Gökyüzü oldum şimdi
Hayatı bıraktığım yerde.

9 Eylül 2004
Aydın