Ve Hayat Hala Tezat Şiiri - Mehmed Aksu

Aslında başladığında bitiyor her şey,
Yeni doğan bir çocuğu düşün mesela.
İlkokula başladığın günü tahta sırada.
Dostlarını hatırla sokak arasında.
Ne zaman bir söze başlansa satır arasında.
Yarım kalan bir cümle kalmaz ardında.
Senin anlayacağın bitiriyor insan her şeyi.
Kendinin bile anlayamayacağı bir hızla.

Şimdi korkularım varsa bu yüzden hep.
Bu yüzden ellerini ellerimden çekersin diye düşünmem.
Yoksa bu dünyada en sevdiğim şey:”seni sevmek”
Aslında biz hep yeniden başlarız,
Sökmez gururumuza başa dönmek.
Bakarsın yüzün ellerinin arasından kayar,
Bir karanlıkta kaybolur sessizlik.
Biz dilek tutarız yıldızlar kayar.
Hayat bu işte bir anı alır.
Yerine hep bir acı koyar.
Ne kadar sağlam basarsa ayakların yere,
İşte o zaman hep aynı yerde kalır sana ait yıldızlar.

Şimdi korkularım var diyorsam aldırma sen.
Yine çelişkilerdeyim aslında.
Düşünsene iki şey var; kalman için hayatta.
Biri nefes almak, biri nefes vermek.
Aldığın her şeyi geri veriyorsun demek dünyaya.
Çocukluğunu, gençliğini, anılarını ve acılarını hatta.
Doğduğunda bir can oluyorsun.
Ölmek için can veriyorsun.
Sevmek için gönül veriyorsun.
Her şey bittiğinde ardında bir gönül bırakıyorsun.
Olsun o bırakıp da gitmez diyorum kendime.
O yüzden içim rahat.
Aslında birazcık kafam karışık
Ve hayat hala tezat.

(Kınık, Şubat’08)