Ve Hayat! ! ! Şiiri - Yusuf Arslan

Ve hayat! uzun çizgileriyle
Yine kuşattı tüm benliğimi...
Bu sonsuz gökyüzünü,kaplayan hüzün niye,
Niye aldı kader,ellerimden ençok sevdiğimi? ...

Yalan...Hemde kocaman.
Başıboşluk sadece insanlarda.
Aslını bulamayan.
Sevgi ve denge kainatta
Aşk ise aslolan.

Bir uyku ki 'top atsan uyanmaz'
Uykumuz...
Bir duygu ki 'yıkılsa dünya,vurdumduymaz'
Duygumuz.
Ne oldu bize...?
İçimi kemiren bilmece.
Ne oldu?
Neden bitmez sorgumuz...

Oysa yaşanası günler
Birlikte ve elele
Acıyı paylaştıkça güzel hayat...
Bir lokmayı bölüştükce.
Hayat; cehalate yumruk atınca anlamlı...
Neden.neyi sevdiğini bilince,
Bu dava manalı.

Git! yanlızlık git yanıbaşımdan
BEN! SUSKUN KALABALIKLARIN ÇOCUĞU...
BEN! UMUTSUZ YARINLARIN BEKÇİSİYİM:
Git! ince çizgi bana bıraktığın...
Bir ırmak gibi aktığın,
Ve okadar da uzun değilsin
EY HAYAT! BİLDİĞİM...
Ver bana istediğimi...
Ver! gülsün içimde tomurcuk güller!
Sende biliyorsun...
Hayalini kurduğum
Adil bir DÜNYA! ! !
Elinde kitaplarıyla
Küçük küçük yürekler,
Sonsuz bilme telaşıyla beni bekler.