Ve göreceksin Şiiri - Yahya Akbulut

Dolusun sen dostum,
Senin yüreğin dolu.
Balta ile budamışsın
yaslandığın ağacın dallarını.
Seyre dalmış hayallerin
umutsuz kalıntıları.
Neden sürdürüyorsun ki
bu çabayı!

Vardır hep çalkantıların anlamı.
Kayırır mı dalgınlığın kökünü yangınların.
Silip at peşin ödenmiş ihtimalini
hükümsüz yargıların.

Tek başına olsun geriye dönüşlerin.
Aynı yağmurun fısıltısında
İnsafsızca terk edildiğinde.
Çok özlediğin o yüzü hatırladığında,
bir daha ölçersin umudun enini boynunu
Hesaplarken üç nokta on dört ile
kaderin oyununu.

Ve göreceksin...
Hiçbir bakış eskisi gibi
gözlerini yakmayacak.
Pişmanlığın seninle olamayacak.
Nedir ki senin muhtacın...
Varsın budanmış kalsın dalları
özlediğin ağacın!