Ve Göğsümde Bir Mezarlık Çiçeği

Kalbimi delen düşler üstüne ant olsun ki cinnetimin merhametsizliğinden sen sorumlusun despina

Görüyor musun ?
ay'ın rahminden yavaşça düşüyor aşkın kimsesiz piçliği
ve kimse duymuyor
zaman kırıntıları , yorgun yıllarıma meydan okurken kırağı düşüyor akşamlara

ben şimdi doğuştan üryan
cinayet zanlısıyım nasılsa
zifir-i siyah bir tabut arasında ,
göğsümde açıyor iris çiçeği

ey yalnızlıkla gelen ve ayrılıkla son bulan düş !

Aslında bütün düşler ölümlü
Ve bütün gerçekler ikiyüzlü
Çünkü yaşam ,
Ellerinin dokunduğu herşeydi despina

Bu yüzden hiç sevmedim ayrılığı ,
ve sessiz sedasız çekip giden aşkları ,
bir de zamansız gelen sonbaharı

Sonbaharda hiçbir düş çiçek açmıyor
ve ısıtmıyor kainati adının çağrılmadığı kentler

adına ağıtlar topluyorum ,
kimliksiz gülüşler
ve kimsenin bilmediği mevsimler

hadi al bedenimi
al ve göm
bu ölüler kervanına
Bak çiçekler de üşüyor nasılsa
bu mevsimsiz baharla

Bir mezar ,
Bir ölüyü nasıl kucaklarsa
Öyle kucakla
Anadan üryan
Bu yalancı 
Bu cehennem gibi dünyada

ikibinonyedikasimbes