Hayatımın sonbaharıydı ve ölüyordum.
Yorgun bedenimden çok, yüreğimin kuytularıyla kaldım, sessiz ve yalnız..
Kendin ettin ve buldun dermişçesine haykırdı yalnızlığımı.
Ve tamam oldu vaktim, kapadım gözlerimi sonsuzluğa..
Tıpkı istediğim gibiydi hayat, kapkaranlık bir oda, Ne sağa dönebiliyorum ne sola..
Evet evet.! İşte başardım en sonunda..
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta