Ve Gittim Şiiri - Yolcu Yol

Hayatımın sonbaharıydı ve ölüyordum.
Yorgun bedenimden çok, yüreğimin kuytularıyla kaldım, sessiz ve yalnız..
Kendin ettin ve buldun dermişçesine haykırdı yalnızlığımı.
Ve tamam oldu vaktim, kapadım gözlerimi sonsuzluğa..

Tıpkı istediğim gibiydi hayat, kapkaranlık bir oda, Ne sağa dönebiliyorum ne sola..
Evet evet.! İşte başardım en sonunda..
Ayrıldım senden Ey dünya..
Bütün güzelliklerinden, İhtişamlı görkeminden.
Sınırlı olmayan bir mekandayım artık.
Tomurcuk vermeyen dallarımı kırıp, dünyayla olan bütün bağlarımı koparıp, uzanmışım musalla taşına..

Artık susuyorum ve hiç konuşmayacağım.
Ne ismim kalacak defterde, ne de anım olacak hiç bir yerde..

Öylesine gitmekti benim ki ; Ne kızmıştım ne de küsmüştüm sana
Öylesine bir gidiş.. Korkak, tırsak ve sessiz..
Şimdi niye gittiğimi merak ediyorsun değil mi ?

Evet gittim..
Çünkü Seni sevdiğim ihtimaline hiç inanmadın..
Gittim..
Çünkü Seni öylesine değil, Ölesiye seviyordum..
Gittim...
Öyle bir gittim ki kimsenin soluğunu kesmeden ve hiç ama hiç arkama bakmadan gittim..

Hayatımın içinde de gitmelerim olmuştu çoğu zaman..
Bazen bir demet gül alıp sana vermeyi hayal ederken, beni sevmediğin ihtimalinden korkup, zile basıp kaçmalarımdan tut.
Kendim söylemem gerekenleri, Sana haykırmak istediğim sevgimi ve yüreğimdeki nameleri, isimsiz bir kağıda döküp, Tırsak ve korkuyla posta kutusuna atmalarım olmuştu..
Hiç söyleyemedim sana söylemem gerekenleri ve hep içimde sakladım, senli yaşama hayallerimi.
Öyle olması da gerekiyordu aslında, Ne sen bilmeliydin bu yanan yüreği, ne de ben söylemeliydim sana olan sevgimi..

Ve tercihimi yaptım..
Senin sadece kokunu hissedeceğim ölümle tanışıp, her canlının ölümü tadacağını hesaba katıp beklemeye başladım..

İşte o gün sende susacaksın ben gibi.
Senin de rengin solacak ve sende uzanacaksın musalla taşına..
Ne ismin kalacak defterde, ne de anın olacak hiç bir yerde.
Öylesine bir gidiş..
Korkak tırsak ve sessiz......