Ve Gitti... Şiiri - Yılmaz Yanardağ

ve gitti
sisli gecelerde puslu yeşil gözleri bırakıp da gitti
acı
hüzün
ve baş dönmelerimle kaldım gecenin koynunda
o benden ilk ve son gidendi
kaldım bir başıma
bir başıma ve yangın yüreğimle

türküler ayrılığı inledi
gökyüzünden hazan yağdı baharıma
yerkabuğu çatladı orta yerinden
bu acı kaç şiddetindedir anlayan var mı

vaay
bu ben miyim
istanbul’un göbeğinde ağlayan adam

niye karanlık bu şehir
oysa güneş çoktan doğmalıydı
nedir bu ölüm sessizliği
bu kan revan gülümseme hangimizin

hasreti koynunda besleyen sabah
al bu canı ve git
yarin göğsünde uyan
ben sana uyanamam

vaay
bu ben miyim
kahverengi gözlerinde inleyen adam

yılmaz YANARDAĞ

25 / 04 / 2008