Ve Gitti Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Bırakın gideyim güneşin batıp doğmadığı yere.
Gideyim mutluluğu orada arayayım birde.
Belki de mutluluk denen mefhum oradadır sadece.
Ben de ulaşıp, mutlu yaşayayım birkaç sene.

Bu duygular içersinde ömrünü heba etti.
Bulamadı, lakin yaratmasını da bilemedi.
Arkasından “neyi aradığını bilmiyor”denildi.
Nedir derdin diye sorunca bilmezsiniz derdi.

Siz bilmezsiniz mutlusunuz veya öyle sanıyorsunuz.
Bu hayat benimdir diyerek siz yaşıyorsunuz.
Hiçbir şeye aldırmıyor, hep gülüyorsunuz.
Soruyorum faydanız ne dünyada, yüzüme bakıyorsunuz.

Ben sizin gibi yaşamak istemiyorum.
Çünkü ruhsuzlar arasında kahroluyorum.
Sürü değil, insanlarla yaşamak istiyorum.
Güdümlü füze değilim, sizin gibi güdülmüyorum.

Göğsümde yara yok düşman hep önümdedir derdi.
Sırtımda yara çok, dostlarım arkamdan gelirdi.
Beni yaralayanda dost sandıklarımın hançeriydi.
Bir akşam mendil sallayarak selamladı kenti.
Ve güneşin doğmayacağı bir yere gitti.

2.6.1978/Ankara