Ve Gitmek Şiiri - Veli Demir

Kaç zamandır gölgesindeyim hayatın
Kendimde değil, kendimle değilim.
Baharların olmadığı bir zamanda,
Hücrelerimin isyan çıkarttığı bir hücredeyim.
Kentimden, kendimden kaçarcasına;
Sürgünlerime kendimi ekliyorum;
Gidiyorum! ..

Yüzlerine kapatıyorum kalbimi, bütün sevgililerin.
Anlayacak dosttan koparıyorum bağımı
Ve ağlayacak dosttan...
Dağlarımın arasına dağlar sığdırıyorum.
Önümdeki 'herkes'i aşarcasına;
Adımı 'hiç kimse'ye çıkarıyorum;
Bitiyorum! ..

Belirdi artık nehrin tükenişi.
Zamane aşklarla vedalaşma zamanı göründü, görünürlerde.
Hüznün alevlenişini alevlendiriyorum şimdi.
Yine bir yalnızlık çıkarıyorum sonra...
Ve heybeme alıyorum kimsesizliğimi.
Gözlerimden ağlamalar taşarcasına;
Mesafelerime ağlama duvarını örüyorum;
Terkediyorum! ..

Ve sen, ah sevgili!
Ömrüme ayrılıklar katan...
İşte bitiriyorum beni; göçüyorum senden.
Koynuma sensizliği ekmeye giderken,
İyi bak yokluğuma.
Yok oluşuma iyi bak!
Anladığın gibi, bildiğin gibi...
Yüreğimdeki seni asarcasına;
Yokluğunun dağlarına çıkıyorum;
Ölüyorum! ..

(8 Ağustos 2tane1000artı7 / İstanbul-AVCILAR)