Ve gidiyorsun Şiiri - Ahmet Suyadal

Ve gidiyorsun,
Nereye gittiğini bilmesen de!
Deli bir rüzgar olmuş yüreğin gidiyorsun
Sensiz mutluluklar dilesen de!
Beni benden alıp kaybolup gidiyorsun

Kardelenler açmadı daha, mevsim kış gülüyorsun
Arkandan el sallarken umudumu alıp gidiyorsun
Denizler dalgalanmadı hala, ufukta batıyorsun
Boğulurken sensizliğin içinde mavilerle gidiyorsun

Ve gidiyorsun,
Zaman gittikçe daralıyor!
Arkandan ağlarken yağmurlarla gidiyorsun
Bir çocuk hasretinle yanıyor!
Gözlerini kaçırırken dualarla gidiyorsun

Güneş yüzünü dönmedi daha, ay küsmüş görüyorsun
Seni anlattığım yıldızları söndürüp gidiyorsun
Gece ayazı vurmadı hala, yokluğunla üşütüyorsun
Sabahları beklerken karanlıkta. ışıklarla gidiyorsun

Ve gidiyorsun,
Soğuk bir mart akşamı üşürken!
Nisan yağmurlarıyla ıslatırken gidiyorsun
Bir köşede sessiz sakin ölürken!
Sen şarkılar şiirler söylerken gidiyorsun

Ağaçlar yeşile doymadı daha, meyve olmuş büyüyorsun
Sararıp solarken yapraklar yerlere düşmeden gidiyorsun
Nisan yağmurları yağmadı hala, sel olmuş akıyorsun
Şimşekler çakarken gözlerimde bulut olmuş gidiyorsun

Ve gidiyorsun,
Solmuş yüzümde hatıra bırakmadan!
Kaşlarını çatıp elveda demeden gidiyorsun
Sonsuzluğun izinde zaman durmadan!
Güneş sabahı aydınlatmadan gidiyorsun

Kurşun namludan çıkmadı daha, hasret olmuş vuruyorsun
Bir kuş misali cansız bedenim ellerindeyken gidiyorsun
Ölüm peşimi bırakmadı hala, canımdan can alıyorsun
Öldürürken seni içimde seviyorum demeden gidiyorsun…