Ve Geldik Sona Şiiri - Kamil Tunç

Ve geldik sona
Bu şiirde burada bitti
Oysa bak daha iki dize oldu
Başladığı gibi bitti
O da aşkımız gibi yalan oldu…
Ve geldik sona
Nasıl bitirebildin bir anda
Nasıl koydun son noktayı
Tamam, sen haklısın;
Ben kendimde buldum hatayı
Ama sen yanlışlarımı bana söylemedin;
Benim sana söylediğim gibi
Bana şimdi diyorsun ki
—Ben hep sustum anlamadın mı?
Bazen susmak en büyük cevaptır
Bende insanım etten, kemikten
Sende beni anla yazıktır, günahtır
Hatasız kul olmaz, olur demek aptallıktır…
Ve geldik sona
Oynanan son perdeymiş ben yoktum
Kim yazdı bu oyunu kim çizdi
Ayrılık sahnesini kim koydu;
Gönül tiyatroma ben yoktum
Ve geldik sona
Gurbete gitmeden önce kalbimi bırakmıştım
Ben orda hasretteyken onu mutlu sanmıştım
Ankara’ya gelmeden ben onun yanına…
Aklında bitirmiş beni; oysa gördüğümde onu metro da
Ben hasretimden ölesiye sarılmıştım
Beş on adım yürüdükten sonra; olayı anlamıştım…
O beni bitirdiğinde aklında, ben yoktum…
Ve geldim bunları bilmeden
Diğer hatalarımın aynısını yaptım
Diğer hatalarımın bedelini bilmeden
Çünkü ben yoktum, haberimde yoktu…
Ve geldik sona
Ve ben varım
Artık bitti; önce kalbimi öldüren sevgili
Şimdi beni öldürdü yüzüme karşı…
Yüzüme karşı sırtımdan vurdu; ben yoktum
Bedenimde yoktu, ölmüşüm onun hayal dünyasında
Ve ben yokum, o bana gelene kadar,
O beni affede kadar
Ben şimdiden affettim
Ve geldik sona
Gururda buraya kadarmış…