Ve Gece Aldı, Attı Pelerinini Hüzünlerim ...

Kelebeğim,
gece çekti,örttü uzun pelerinini duygularımın üstüne

zifiri karanlık odamda yalnızlık aldı kucağına
tam duvarların kesiştiği köşede
çömeltti beni ellerim dizlerimde.
başım,bir sağa bir sola dönerken
soluk aradım beyhude ciğerlerimde
tutunacak bir şey yok mu,
bir ses…bir nefes…diye..?
hüzün sarısı kazağım dolandı bedenime,sarıldı sımsıkı…
üstüne sicim sicim hasret damlaları aktı,aktı,aktı…
buradayız,senleyiz…der gibi…
onlara sığındım elimin tersiyle silerken…
kaderine terk edilen metruk ev gibi,vurgun yüreğim.

olsun,
boşuna bekleyişin ey kem gece
bak,iç çekişlerim bile terk etmedi beni
bulutları emziren mavi düşlerim bile
hep birlikteyiz bu kimsesiz sevgi yutan nefti karanlığında
göz yaşlarım,
hıçkırıklarım,
hüzün sarısı boğazlı kazağım
ve atlas mavisi düşlerim
bir yumak gibi…

ve gece aldı,attı uzun pelerinini hüzünlerimin üstünden