Gece olsun istemiştim bütün gün
olmuştu işte
kalmıştım yine
sensizlikle başbaşa
Ay yüzünü saklamıştı
yıldızlar da öyle
O gece
benimle beraber
gökler de ağlamıştı
hüzün çökmüştü gecenin yüzüne
yine birer kör
birer sağır tanıktı
tutunduğum anılar
yine birer
buğulu aynaydılar
ve sen buğulu aynalarda
yansımıyordun hayallerime
Yoksa rüyalarda mı görmeliydim seni?
kimi uyku tutardı ki o gece
kayıyordu ellerimin arasından anılar
ve gece ağlıyordu bana
Son umut kırıntılarımla birlikte
gece pılını-pırtını topluyordu
gökler mi çok ağlamıştı
ben mi?
dönmeyecektin işte
dönmeyecektin biliyordum
Sen hiç ağladın mı böyle
sabahlara dek
yağmurlarla yarışarak
Ağladın mı böyle
tesellisiz
dostsuz
ve istedin mi buna rağmen
gece olmasını
tüm yüreğinle
acıyı ister gibi
Nereden
hatırlayacaksın ki bu gece
soğuğunu iliklerimize kadar hissederek
el ele dolaştığımız
o gecenin
yıldönümü olduğunu
16 Temmuz 2006
Mersin
Kayıt Tarihi : 5.4.2008 14:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)