….Ve Gece, Yıldızların sağır eden sancılarıyla doluydu..
Yıldızlar İnsanların acılarını yüklenmiş,
Yakıcı hatıralarıyla Deniz’e akıyordu..
Ay; karanlıktı… Bulutların ardındaydı…
Güneş bir yerlerden sızmaya çabalıyor,
Doğdu-doğacak. Karşı Dağ’ın eteklerinde..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta