Ve Eylül... Şiiri - Murat Ülkü

Ve Eylül… durur zaman, saatler donar,
Gecenin en serin, en sessiz anında
Sen varsın aklımda,
Bu mevsimin tüm anımsattıklarıyla...

Kimi için okul kapısında beklenen bir aşk,
kimi için doğanın son fırça darbesi,
en güzel renklerin şöleni…
Güneşin kavuran sıcaklığı yerini serin bir nefese bırakır...

Ve gökyüzü, ilk yağmur damlalarıyla bir hüzün türküsü söyler.
On beşinde farklı bir heyecan,
altmışında bambaşka bir tebessümdür o.
Bizim için okul değil, yangın kokan sokaklardı...

Ensemizde hep ölümün soğuk nefesi…
Ama yüreğimizde yarınlara dair bitmeyen bir umut…
Kavgalarla yoğrulmuş bir büyüme hikâyesi,
ideallerimizi fısıldadığımız sokaklar...

Çiçeklere dokunamayan ellerde soğuk prangalar,
ardından uzun koridorlar ve tel örgüler.
Gözlerimiz gökyüzünde yıldızları ararken,
küf ve ter kokan yataklarda...

Yalnızca güneşin doğuşunu düşlerdik.
O sokaklarda yalın ayak koşmak, ıslanmak vardı.
Sevgili bekleyemediğimiz, umudu beklediğimiz o sokaklarda...
Ve şimdi yine bir Eylül...

Altmışını devirmiş, yorgun bir beden.
Heybesinde kırık dökük anılar,
bir de tarifsiz bir yorgunluk…
Dakikalar uzar, saatler geçmek bilmez...

Günler bir türlü akıp gitmez olur.
Sanki sabitlenmiştir zaman, durmuştur Eylül.
Postalların ezdiği bir gençlik...
İçimizde kalmış bir yaradır Eylül...

O gençlik ki, bir şarkının yarım kalmış notası gibiydi.
Kızıl bir şafakta uyandırılmış,
bir marşın sert ritmiyle yürütülmüştü.
Hayallerimiz, çiçek açmadan solmuştu...

Geleceğimiz, beton duvarların gölgesinde kalmıştı.
Şimdi o postalların izleri,
kalbimin en derin yerinde bir yara gibi duruyor.
Ne zaman bir Eylül rüzgarı esse,
o tozlu anılar uyanıyor...

Şimdi bu yaşta, Eylül benim için bir hüzün değil, bir vefadır.
Gençliğimin kavgacı ruhu dinmiş,
yerini olgun bir sessizliğe bırakmıştır.
Şimdi okul yolunda yürüyen gençleri görünce,
onların telaşsız adımlarında kendi geçmişimi ararım...

O zamanlar haykıran kalbim,
şimdi usulca "hoş geldin" der,
yaprakların döküldüğü bu sakin mevsimin olgunluğuna.
Postalların ezdiği o gençlik...

Ama ezilmemiş bir ruh bıraktı ardında.
Çünkü o sokaklar, yalnızca kavganın değil,
direnişin de tohumlarını atmıştı içimize.
Ve şimdi, altmış yaşını geçmiş bu bedende,
yeni bir Eylül başlıyor...

Acılar birer ders, anılar birer yoldaş oluyor.
Artık sadece geçmişi değil, geleceği de hissediyorum.
Çünkü her Eylül, bitiş değil, yeni bir başlangıç vaat eder.
Ve ben, o başlangıca yorgun adımlarla değil,
Gençliğimin direnen ruhuyla yürüyorum..