Ve Eşya Oldu Yar..

Tersten Okunduğunda Aşk

-İplerle kurulmuş bekleyiş köprüsündeyim.Aşkım ufalmış
arkaik arzular tepesinde ve gitmek çok zor Eşya…

Nicedir senden yağan yağmurlar bekledim uzak kalışların nadaslarında.Fırtınaların sesiyle kendimi dinledim.Bu son yelin elime dokundu söylediklerin.”Ruh hastası “ sözler salatasında bunları da görünce
Hastanın kim olduğunu öğrendim. Seni isteme savaşımın tek başına kazanma cephesinde hakedemyişinin
Zülleri sıralandı.Kim bu ? Hangi kim buna bu kadar kavi dedim.İçten bir isteyişin tasarımında yoksul hallerinin can duvarlarına sildim.Aşkımı hak etmiyor gidişler.

Uzak kalışın aynalarında sevgime taranan bir güzelin sözsüz romanının asi kahramanıyım.
Sarılmasız tenlerin soğuk kalışlarına öykücük hayalleri tümleyin kıssaların asalıyım.
Vazgeçilmezliğin çıkmaz sokaklarından senden vazgeçmenin zikzaklı kaldırımlarında düştüm Eşya…
Bir gün gelişlerin istasyonlarında çürümüş umutlara mut olup gittim senden.

Aşk dolu belleğimi boşaltıyorum. Ki bu sevi yüreğimin diski senle dolu olunca başka haller, güzeller, demler yazılamıyor.
-Gecikmiş bırakılmalar sunmalıyım.Yetimdin, şimdi de aşka öksüzsün. Başka öküzlerin trenlerinde mutlu olma devrimciliği yap.
-İnkârına müteessirim. Yarınlarım yağmalayan sözlerinle kalamam aşka. Yeşillerinle kaldığım şu sevi atlasın son ormancısı benim. Yaktım seni.Küllerine geliyor yar artıkları akbabalar.

-Korsan sevgilerin çoğalmış olmalı her yerde sensizlik kitapları.Bu sössüz, sensiz, anlaşılmaz romanın kahramanı benim.
-Beni okuyor , ben…

Bir dizeyle öldüm sende…Ey sevdamın yücelin bayrağını yürek devletinden indiren yar…
-Eskiden Ayşe idin gönül bahçemin sebzeliğinde. Şimdi tersten oku gayrı eşya’sın

Bu irkiliş atisinde ,atılmış adımların can penceresiyim.El sallıyorum
ötelere.Tenha bir gidişin çok karışık denklemi gibiyim.
-Çözemiyor beni matematik ve otomatik ilgiler. Kirli bir geleceğin son işlemi değilim. Ben artılardan sonatında kendime artan aşk arifiyim.
“İnsanların en zengini olmak istersen, kanaat ehli ol.”
“Allâh, senin iyiliğini, senden daha iyi bilir. Şer zannettiğin çok şey vardır ki senin için hayırdır. Hayır zannettiğin çok şey vardır ki senin için şerdir. En selâmet yol, ilâhî takdîre râzı olman, her hâle şükür diyebilmendir.”

İşte ariflerin dilindeyim, işte ariflerin sözündeyim.Bu mistik kayıtların dilindeyim..Asi değil yüreğim biraz san yenik.

Karşılıksız bir serzenişin inişindeyim. Lanetlenmiş bir gölgeden başka serinleyecek sevda artığım yok Zelalım.

Bu aldanıştan muamması ummanlarımı kurutuyor. Umuluşun can fenerleri yanıyor…Gözlerinden önce,sözlerinden önce içimdeki elvedaların kavuşuyor.

-Körü körüne bir bağlanışın bağıl adılıyım. Dilsiz sözlerin aşk kemiğiyim …Ete kemiğe bürünen aşkın, aşk sesiyim.Susamam sende.
-Bana değmez deme, beni unut deme, benden git deme. Bu demelerin Hacı Bektaşi’si değilim. Bu bağlılık marşının güftecisi olarak kendime
Yazıyorum.Sen öyle sen san.

-Yarasına tuz basan bir yarasanın gece haliyim.Aşk gözüm her dem görüyor. Seni seve seve ve bilerek körüm diyemem Zelalım.
-Sen aşka büyüyen gönül sebzeliğimin , en taze, en yeşil, en aşki, en tatlı, en içten,en özel, en anlatılmaz Ayşe ‘idin. Yıllarca gönül soframın en özel dimağıydın.Sol yanımla, bağrı yanık yüreğimle doya doya yedim.
-Şimdi kurumuş bir tutku çiftliğinin tersten okunuşu Eşya oldun bilesin. Tadın ,adın, yadın, lanetin, dediklerin, demediklerin, dile getirmediklerin de kurudu zelalim. Eşya... Tersten okunuşun kadar değildi kaderin, bende ederin.Bu sitemlerin simlerinden, mumyalanmış nefretim yok …Gitmeler ısmarlıyorum sana Eşya..