Ve en son nefese kadar sahiplenmek tüm gücünle…
Yüzüm gülmüyor içimde gömülü sevgimin kimliğini
Sakladım, yıllar geçti o bilmiyor görüyor ama beni
Her seferinde bir yokluk gibi nefesime aldığım hayat
Oldu bana… Tutamadığım sevgimin nağmelerinde gizli…
Görünmeyen bir mutluluğun sönük ayak izleri gibi
Karanlığın aya yıldızlara mahkûmu gibi bulutların sakladığı
Görünmeyen gerçeğin yüzündeki hırçın bakışların
Sökerek aldığı hayat boşluğundaki düşüş gibi yere…
Unutulmuş gibi yapayalnızlığın koridorlarında
Önemsenmeyen gözden çıkarılış gibi anlamsızca
Ruhunun çözülüşü dağılışı gökyüzünde kayboluş
Bir yutuş hayatı sevginin yamaçlarında umutsuzca…
Yüreğin sevgi çığlığı atışındaki sahiplenmede
Bir haykırış var olma kadar gerçek yaşamı solumak gibi
Koşmak aradığına dokunmak sevmek kanarcasına
Bir yokuşun merdivenlerinden çıkarak gözlerine ulaşmak…
Yakalamak dikkatini tutsak almak sevgi limanında
Çapa atmak en derin suya boğulmak sevgi dalgalarında
Sevmek ölümüne tutabilmek elinden bir çiçek gibi
Ve en son nefese kadar sahiplenmek tüm gücünle…
Oktay ÇEKAL
02.09.2012–22.52
Kayıt Tarihi : 18.11.2012 10:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!