sabah sensiz uyandım bu sabah, ilk defa, ömr'ü hayatımda
belki bundan sonra sensiz yürüyücem bilmediğim yolarda
yabancısı oldum artık o dünyanın
dışımı naylon kaplı pencereden sızan kar üşütüyor
içimi sen olmasan kim ısıtack şimdi
vazgeçsem hayattan, özlesem annemi,
uçurtmaları uçurmayı özlesem
senli sensiz sana seni seviyorum demeyişlerimi özlesem
ağlarken hıçkırıklarımı göğsüne bastırmalarımı özlesem
özlesem seni sevmeyi
.
.
.
bu kadar sevgi yeter, sözü uzatmayayım
hakim idamlılar koğuşuna ikametgah verdi benim için
artık seni ne kadar özlesem boş
uçurtmaları nekadar sevsem boş
annem için, senin için göğsünde hıçkırıklara boğulsam boş
:
:
:
Kayıt Tarihi : 13.7.2006 18:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!