dün gece ölümü bahçende ağlarken gördüm
bir ceylanı dört yandan vuran ormana
bahçemiz dediğim için beni bağışla
bağışla
oku sadağından çıkmış
avcılar etrafı kaplayana dek
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Ölümün bile zulmüne ağladığı bir bahçe...Bir ormansa hayat...
Ne suçu var ki yalnızlığın kısır memelerinden durmadan süt sağan gecelerin ?
Nilgün Aras şiir cangılından dolunayda bir salvo...
İğneleyici...Sarsıcı...Tam da olması gerektiği gibi...
Saygımla Sayın Şair...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta