Ve Durgun Akacak Çoruh Şiiri - İbrahim B ...

Hüznün Çoruhu delirmeye görsün Bahar suyunu boşaltır şu ufacık kalbime Dar günlere sıkışan kelimeler şahlanır Manasız akar Göz göre göre Seyl altında kalır toprak Ve tohum boğulur Yaban keçileri atlarken görülür Gözümün bir kenarından ötekine Çoruh bir köprüdür Geçilir ömürden Sular kabarınca Elmalar ve iğdeler ve erik ağaçları Eğilir suya dalları Yapraklarından içerler Nehir inişine Baş dönmüşcesine Çoruh tersine akar Ama si değildir Azgındır tabiatı Kafkasor boğası gibi Kolikde dut Sıryada zeytin ve üzüm Hodda kaçaktır tütün Daha aşağıda hurma Bütün vadide ceviz ve nar Ne lezzetler yetiştirdi bu diyar Dağlar sakar Vadi gayya Aşbişende güneş Taşları bile yakar Seyreder dinmeyen acıları Süzülürken topraksızlık yurdunda Nice şivenler kalır kulak ardında Ve sonra bendler Bendler Bendler Suyu ardına kilitler Önünde kimleri bekler Su altında kalınca evvelkiler Unutur acıyı Ve insan oluşu Pişmandır Çoruh Hoyratça aktığına Nisan 2012