….ve Denizi İçime Çektim

….ve denizi içime çektim….
dinledim en iç senfonisini
cilveyle oynaşan yakutsu dalgalar eşliğinde
ciğerlerime çektim yaşamın nefesini
bir tütsü esrikliğinde mest /söyleyeceklerim bitmeden
kendimden geçtim

çok zamandır farkında değildim soluk alıp verişlerimin
sabah erkendi/ akşamsa çok geç
hummalı bir koşuşturmacanın girdabında
dönme dolap sersemliğinde her yirmi dört saat
can/hıraş bir koşu sonrasında
er/geç dinginleşiyor dolu dizgin at

dönüşü olmayan bir yolculuğun yorgunluğu
İlk ağlama sesiyle başlayan hayat
tahammülsüz bir sabra olur arkadaş
dön/ dolaş….
gözlerimizde yaş…..

yalancı bir sahibiyet -aslında bizim olmayan-
sonu gelmez doyumsuzlukta keşkelerimiz
hızla geçen zamana yenik seçkilerimiz
ah! yarın geldiğinde bugün hiç olmayacak
bitecek –hiç bitmeyecek sandığımız-düşsel saltanat

bir anne sesinin aşılmaz kalesi nereye kadar
yaşamın acımasızlığına gerer kol/ kanat

yarın –belki- çok geç olacak
olur ya –yarın olmayacak-
Yaşamak başlı başına bir sanat