Ve daima Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

.........................“ Yaşamak: ümitli bir iştir, sevgilim,
...........................yaşamak: seni sevmek gibi ciddi bir iştir..”
(Nazım Hikmet)

Bazen ibadetle
Bazen aşk kokulu gülücüklerle
İki bulut arasından süzülerek
Gökyüzüne değiyorum

Yüzüm maviye yapışık
Öyle seyrediyorum
Yeryüzündeki yol türkülerini.

Tek heceye eşlik eden
Hüzün adresli uzun yoluma
Yüreğimi mahmuzlayan hayallerim
Kar yangını düşlerim ve
Sana çalan rengimle yürüyorum.

Kavuşmak adına
Bahara durmuş gözlerimle arkama bakmadan
Göğsümün ortasından çıkıp sıradışı masalıma koşuyorum

Ruhumu isyana çağıran eski ve tanıdık koku
Tenimden geçiyor usul usul
Doludizgin sokuluyor yastığım altına
Başkalaşıyor ıssızlaşmış adım
O an bir özlem düğümleniyor uykularıma.

Biliyorsun değil mi?
Her ağıtım yokluğuna bulanmış yüreğimin sesi
Her sevincim dönüşüne adanmış yeni bir nefes

Kimse görmüyor kara pelerinli gecenin
Kara gözleriyle sevdaya dokunuşunu
Kara buseleriyle karanlıklara sabır dokuyuşunu
Dudaklarındaki ilk kelimeden son kelimeye kadar
Bütün cümlelerin sen olduğunu kimse görmüyor.

Uzak şehrimin nefessiz işgalcisi
Rüyan rüyama karıştığında aydınlık yüzünle gel
Gelişinle uyandır gözlerimdeki masum çocuğu.

Şimdi, sustuğum yerde
Ellerini tutup hasretimi bırakıyorum avuçlarına
Gidişleri emziren bütün istasyonlardan
Arkama bakmadan kaçmak istiyorum
Gecenin bir ucundan diğer ucuna
Çaresizce koşuyorum
Barınaksız hüzünlerim ve içimdeki eksik mevsimlerle
Sana dair bütün sözcüklerimi toplayıp
İki yürek arasına
Kendimi seninle uğurluyorum.