Ve çiçek ölüleri Şiiri - Hasan Odabaşı

martıda gider
gök renkli yorgun kanatları ıpıslak

koca dalgaların kumsalı öptüğü yerde
kapkara bir bulutun gölgesine düşürür çığlıklarını

kahır yükler yarınlara
tüm seslerin öldüğü yere sessizce çeker gider...

unutur
fesleğen kokulu yaz akşamlarını
baharda zeytinlerinde çiçeklendiğini unutur

yükler kahırları sol yanındaki çukura çığlık çığlığa
çeker gider...

bu kasaba ve yıkılası bu koca dağ yamacında
adın güz sancısı olurda kalır iki tel gelincik çeperinde...

kimsesiz boş sokaklar
günün ilk ışıklarıyla can çekişen yorgun sokak lambaları

sokak köpekleri birde
çıkacağı son yolculuk öncesi soluklanan o garip martı

aylardan kasım kış sapağı
ve çiçek ölüleri...

sarı hüzün boyalı
hıçkırıklara boğulmuş bir kaç damla göz yaşı
sonrası tufan...

hadi koca kuş topla düşlerini engin maviden
müstamel sevinçlerini iliştir feri sönmüş çakır gözlerine
son kez bak istersen ardına ...

bir yalanı
dantel dantel işledin ilmek ilmek
bir damla göz yaşını her renge boyayarak...

çocuksu sevinçlerde kal
senin neyine büyümek hele sevdaya kanat çırpmak...

gök kanatlı ayağı kırık martı
erguvan boyalı akşam vakti dönmeyecekmiş gibi
ardına dönüp bakmadan vedasız çek git...

Hasan ODABAŞI