Ve Çaldı Çanlar Şiiri - Eylül Gökdemir

Dağlarda esmiyorsa rüzgâr
Ceylanlar gezinmiyorsa yamaçlarında
Kuzular yok, çoban gitmişse habersiz
Anlaşılan
İklimsiz iklimlerle çarpışan
Son neferiz

Peşrev aramayı unutuyorsa zurna
Gümbüt gümbür vurmuyorsa davul
Kınalanmıyorsa elleri gelinlerin
Türkü tadında
Yolunda gitmeyen ne var acep
İnsanı çileden çıkaran
Bu
Yedi zılgıt sesi akşamlarda

İnsanlığın yüz karası
Zamanı sürüklüyorsa yaka-paça
Merhametin cenazesi kaldırılıyorsa ardı sıra
Nefretin imparatorluğu zengin
Şiddetin tahtı mağrur duruyorsa
Haraç-mezat satılıyorsa vefa
İhanet pazarının ortasında
Sehpa üstü canlar
Karıştırılıyorsa bir kadeh rakıya

Sadakat vuruluyorsa
Bel kemiğinin orta yerinden
Şüphe pirim yapıyorsa borsada
En yüksek noktada kapış kapışsa
Hisse senetleri

Sevgi öksüz
Aşk yetim bırakılıyorsa duvar diplerinde
Salya-sümük karışıyorsa gözyaşları
İpe çekiliyorsa erdem
Merdiven altında
Rafa kaldırılmışsa umut
Ensesinden vurulmuşsa yiğitlik
Miadı dolmuş insanlığın nihayet
Kıyamete hazırlığı bu olsa gerek
Maske arkası yüzlerde kanlar
Tüyler ürperten suskun çığlıklar
Ve çaldı çanlar

Yalanın gerçekle vuruştuğu
Hasır altı bir meydan muharebesi bu
Onda dokuzu
Hileli harp taktikleri dolu

Dallarda sallanan yarasaların
Ters duruş amacı
Belki de
Görmekti yanlışları doğru

Eylül GÖKDEMİR...8 NİSAN 2010