Haykırır paleti tutuşan ressam, 'melezim ben',
haykırırlar bana kovalanan hayvanlar, 'melezim ben',
sızlanırlar gezgin şairler, 'melezim ben',
tekrarlar her köşenin günlük acısında
rastladığım insan, 'melezim ben'
ve altın kaplamalı tahtadan bir bakireyi okşayan
ölü bir ırkın gizemine varır bu:
'melezdir benden doğma bu acayip çocuk'.
Melez değil miyim ben de bir yandan
çarpışmasında (birleşip, ayrılan)
aklımı karıştıran iki gücün,
o güçler ki ağaçta daha olgunlaşmadan
hapsolmuş meyvenin garip tadını
hissettiğinde beni çağıran.
Dönüyorum İspanyol Amerika'sının sınırına,
kıtayı saran bir geçmişi tatmaya.
Kayıp gitmektedir hatıra silinmez bir yumuşaklıkla
bir çan sesiyle ta uzakta.
Kayıt Tarihi : 20.7.2002 14:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ernesto Che Guevara](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/07/20/ve-burda.jpg)
Onca savaşlardan sonra ....hala ırk mi kaldı ki ?
Ne uzak , ne ırak
TÜM YORUMLAR (3)