Ve...Burası Bitlis(2) Şiiri - Serap Tepe ...

Ve Burası Bitlis!
Çıplak dağların üstünde ot bitmez anam,
Dağların yeşilini arar,özlem duyarsın
Yollar bile sana dost değildir artık
Yollar,uzun ve suskun,
Yollar,gurbettir anam.

Ve Burası Bitlis!
Kara-güneş yangını çocuklar
Toz toprak içinde yamalı poturları
Minik parmakları arasında
Islak uçlu bir izmarit
Tüm gözlerden gizlenmiş,
Son nefesi de çekercesine
Kara eşeğin kara inadı,
Düşünceli,suskun Bitlis'in çocukları.

Ve Burası Bitlis,
Dolu dolu hayaller beynimde oynaşırken
Tüm yoksulluk,tüm acımasızlığa karşın
Elimde bir tomurcuk gül,
Açmasına özlem duyuyor yüreğim.
Çocuklar...Çocuklarımız...
Bir yanımda sevgilerin en büyüğü,
Bir yanımda zorluklar,zorluklar
Gidiple gitmemek arası bocalayış
Karamsarlık,umutsuzluk
Düşünceler halka halka beynimde
Ve yeni doğacak güne duyulan özlem
Umutsuzlukların kırırlışını bekleyiş
Nereye kadar?

Ve Burası Bitlis,
Özlemler büyüyor yüreğimde
Bense,
Özlemi içimde bastırıyorum yine.
Gözlerim dağların yeşilini arıyor,
Bir bulabilse.

Yollar uzansa da gurbete doğru
Uzansa da özlem dolu
Bİr kez görmüşsem yeşili gönülden
Bir kez yeşile bürümüşsem dağları
Bırakamam çocuklarımı,
Bırakamam içimde büyüse de özlem.

(1982,Bitlis)