Ve Bu Tamda Bir Sensizlik

Değdirmedim olasılıklara, en korkunç yerinde
Suskunluk bile daha yetişememişken bana
Acı bile eğilmemişken bir gölgenin yamacından
Yüz veriyordum öylece, mecburiyetimin her dakik
Vaktiyle gelen, sensizlikten esen rüzgârlarına.

Anlatmam dilime, sırdır o içimin vahalarına
Düşürmem bir çiğ tanesini, yeşertmem ümitlere
Ben koparmadım ki yıldızları bu karanlık niye?
Nerede bir sevgili kahrında yine gözyaşlarının
Benden ara uzaklarını hiç bilmem, tanımadığım!
Bir yerden vurma bana, yamaçlarda kırılmasın.

Bir ses var düşümde düşünün, galiba kalbimden
Kalbine bir mesaj gidiyor yeni bir kırgınlık.
Daima diye bir yerdesin, hiç bilmezsin değişen
Yüreği söken korkuların siyahlığını, zeminsizlik!
Yokluğa an gibi düşen bir hiç ve bu tamda bir sensizlik.