Ve Biz Henuz Çocuktuk Şiiri - Ecir Demir ...

VE BİZ HENÜZ ÇOCUKTUK
Bir yanım zorlu yaşam bir yanımda yoksulluk
Uzanır göklere doğru başı dumanlı dağlar
Kar kokan kayalardan ağaçlardan sarkardık
Gece kurt uluması bölerken uykumuzu
Meşe ağaçlarıyla silerdik korkumuzu
Yakıtımız odundu beyhude ısınırdık,
Ati'miz aksak yürür umut yoktu yarından
Bostanında ırgattık, bağında ise rençber
Selvilerin dibinde her öğlen uyuyorduk
Kardan dünyamızdaysa buz kesilir yürekler
Lenger kayağımızla günü bayram ederdik
Ve biz henüz çocuktuk bu yalçın dağ köyünde.
Kışın uzun geceler karanlık, ürkütücü
Âşıklar bağdaş kurup türküler çığırırdık
Masalcı başı masal anlatırken derinden
Kulak verir dinlerken pür dikkat kesilirdik
Sanki zamana inat kar yağıyor inceden
Masal kar getirirmiş bunu dermiş büyücü
Ve biz henüz çocuktuk bu yalçın dağ köyünde.
Eller buz gibi soğuk, gözlerde donuk bakış
Kardan yol açılırdı bir yılan kıvrımında
Hele çocuk gönlüyle mutluluktu karakış
Buzdan sarkıtlar iner dam üstüne kar yağar
Pencereme el kadar küçük kuşlar konardı
Yem ister gibi mahzun bakıp camı gagalar
Buğday sererdik kar'a, gel de nasiplen diye.
Tavan aralarında kırlangıç yuvaları
Güvercinler sevinçten ne taklalar atardı
Dağa oduna gider daha olmadan seher
Bohçamızda bir soğan bir yavan ekmek vardı
Hele domates olsa midemiz şenlenirdi
Ve biz henüz çocuktuk bu yalçın dağ köyünde.
Biz bu zorlu yaşamın çilekeş evlatları
Bağ bozumunda yükten kambur olur sırtımız
Gözlerde şerbet diye üzüm damlacıkları
Buzdan akan suyunda her öğlen yıkanırdık
Ve biz henüz çocuktuk bu yalçın dağ köyünde.
Sevdamız iki büklüm iki kelime durur
Bir ucunda mutluluk, diğerinde kan vardı
Öyle bir diyar ki bu zamana meydan okur
Sevdayı töremizce yaşardık her öğünde
Ve biz henüz çocuktuk bu yalçın dağ köyünde.