Ve Biz Şiiri - Mustafa Antep

Sessizlik...
Yalnızlığa karşı bir çığlık gibi.
Her gün biraz daha büyüyor sanki.
Ve sensizlik
Yalnız kalmışken bir adada yardım eli beklemek gibi
Her gün umutları büyütmek susuz çorak bir kalpte.
Beklemek
Öyle bir an ki hayatın durmuş olduğuna inanmak
Ya da özlemek
Zamanın bir türlü geçmemesi gibi bir şey.
Ve sevmek
En şehvetli ellerle öldürmek sevdiğini birinin hayatını bitirip özür dilemek sanki her şey düzelecekmişçesine.
Ve sen
Aşkla nefret arasına çekilmiş en ince çizgi yaşamla verilen savaş gibi tarafına çekip her gün öldürmek beni....
Ve ben
Ayrılığa buz tutarken kalbim, ellerim hala sıcak, dudaklarım ıslak ve gözlerim boşlukta...
Ve hayat
Özletir gün geçtikçe, ağlatır bazen, güldürdüğünden fazla üzer kimi zaman.
Ve aşk En masum halinde vurur seni, hiç beklemediğin bir anda diz çökersin önünde...