Ve Bir Kadın Aglıyor Şiiri - Atilla Durukan

kin, hırs ve nefretle sararan yapraklar
akşam ışıklar yakan gümüş renkli denize atıyordu kendini.
kıyıda, bir bankta oturan kadın,
küfürü şarkı diye söylüyordu kendine.
gözleri av arayan çakallar gii kanlı,
üzerine atlayacak kadar heyecanlı.
koca bir günü geçirmişti aşksız
her yanı yanıyordu, her yanı isyankar
düşmemişti bugün agına av.
yakamamıştı masumların canını.
kimseye rol yapamamış, aşkım diyememişti.
canı sıkkın, sigara üstüne sigara içiyordu,
bi küfürler dökülürken dudaklarından, birden
gözü, denizin maviliklerine takıldı.
biran gerilerine gitti hayatın
yaşadıgı o muhteşem temiz aşkı
ve
kendine olan sevdası ile yanan adamı düşündü bir an.
nasıl da haksızlık etmişti
şimdi anlıyordu hatasını.
nasıl aglatmıştı sevenini
kulaklarını kapamıştı dogrulara
yanlışa götüren arkadaşlarına kanmıştı.
terketmişti o mutlu saf temiz aşkını ve yuvasını.
şimdi aglıyordu derinden,utanıyordu kendinden.
sesi karışıyordu martıların sesine,
uzaktan bir gemi geçiyordu düdügünü çalarak
yankılanıyordu tüm sesler
ruhunda, aklında ve vijdanında
ilk defa glıyordu kadın.

03.08.2010
saat 16 00