Ve bir hoşça kal ülkesi

Ve bir hoşça kal ülkesi
Başını önüne eğmiş gül dalları
İntihar neticesinde toprakla sevişen yapraklar
Bir veda senfonisi, kuşların cıvıltıları
Deniz vicdanına köpürmüş
Bulutlar ağlak
Güçlük içinde bir adam
Köşe başında sigarasını dolayan
Kalbi ciğerlerinden önce iflas etmiş
Yaşamak bir kelebek etkisi salt.
Sevgi ne elzem şey öyle
Ne kadar zuhur etsede taş bir kalpte.
Bakışların hep ıslak
Sözlerin hep nemli
Sensizlik bir kuyu
Ben 12 yaşında bir yûsuf
Derinliklerinde hapis, gün yüzünde köle
Kalp tahtında bir emir
Anneler seni doğurur
Bebekler senin için ağlar
Gün senin için kararır,
Güneş sana doğar
Irmaklar yüreğinde,
ağaçlar saçlarında belirir
Ben seni yaşar, seni görürüm
Ben tüm canlılığa körüm
Bir tek seni görürüm
Âmayım, ne çıkar
Ben seni kalbimle görürüm
Yaşamaktan vazgeçiş,
Ve bir hoşça kal ülkesi...