Tek başına yaşanmıyor
Bu hayatta.
Ya annen olacak yanında,ya baban
Lakin onlar da bir gün varacaklar hakka.
Sen tek başına kalacaksın bu dünyada
Dünya koca bir çöplük ise
Sen de örselenmiş,yanmış
Bir kağıt parçası olacaksın.
Uzun bir yolsa hayat
Yolun ortasından yürümeyi öğreneceksin.
Çünkü bir gün kimsen kalmayacağını
Öğrenerek yaşayacaksın.
Bileceksin yalnızlığı
Ölmeyi göze alabileceksin.
Ve bir gün sen de öleceksin
Lakin nasıl öleceğini bilemezsin.
Belki bir araba çarpar,
Belki tabancadan çıkan kör bir kurşunla
Ya da bir uçurumun kıyısında,
Hayata küsmüş bir şekilde
Bir adım atarsın ebediyete.
Kayıt Tarihi : 2.3.2014 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!