Ve bir gün anne de ölür!

//...belki de yalnız geçireceğim her mevsimi
ay ışığı büyütecek yetimliğimi
ve yazgıları şiirlere gömeceğim geceleri...//

durdu bir yürek...
anne yüreği!

seni kim durdurdu yürek
ben oğulum oğul
anne şefkatinin önünde
bir karanfile gülen

sana kim sus dedi yürek
ne eylerim
kalan her kışı, güzü ve yazı
ölünür yitirdiklerimle
kavrulurum sıtmalarımla
burda, orda, öte yanda
söyle yürek
ey yürek
ey aklımı büsbütün karanlığa örten yürek
anne ninnisi istemez mi bu meret
ti ye alır mı beni bu kahpe felek
bu acıya dayanMA yürek
varsın dağlasın göğü fışkıran nefret...

durdu bir yürek...
anne yüreği!

ve öğretilmemiştir ölüme
bırakılmaz çocuk çocukça yaşamaya
ama bir gün hesap...

bildik artık yerkürenin puştluğunu
yürek yüreği aldatmaz
hele ki hiç unutmaz
kalbim
yürekten tut
kan kokusu büyüyü bozmak içindir
yaranı iyileştirmek için sana
parçalanmış masallardan
bir kahraman sunacağım anla...