Ve Bir Gül Daha Soldu Şiiri - Burcu Kara ...

Acımasız eller patladı bu sabah sana,
İçeriden gelen yitik bir kadın sesiydi,
Aklımda kopan bir fırtınadan,
Tek kalan aslında tatlı bir kadının gülümsemeseydi,
Ürkek bir ceylanın gözleri ışıldıyordu,
'Ne olur vuma' diyen çığlıklarına karşı....
Kalktım ve ne yapacağını bilmemek,
Bir boşluk ötesi,
Ne yaptığını bilmeyen bir adama inat,
Doldu...
Sersemledim ve o tablo...
Yerde yatan bir kadın,
Ve düşmanını yok etmeye çalışan gözü dönmüş canavar...
Şiddet...
Havada askıda kalmış bir bira şişesi,
Arada kalmış bir merhamet cüssesi...
Ben...
Beni ben yapan önemli anlardan birisi...
Kadın bir eteğin ucundan bakarken,
Kurtar demek isteyen, kanayan sesi...
Gitmiyor çığlıkları,
İltihab oldu kulağımda durmadan akıyor...
Adam savururken kadını,
Soğukkanlılık bu mudur diyorum,
Yok, yok bunun ötesi...
Ya birşey yapmaya çalışıyor,
Ya da yapamıyorum...
Ortası olmayan bir kavganın,
Ortası olmaya çalışan koca bir duvarım...
Kırılan bir el, bir bel olsa iyi diye düşünüyorum,
Yeterki bir ceset olmasın!
Kadın bugün temizlemek istediğim evin
Tozunu aldığı gibi,
Duvarlara mazi olanların üstüne
Yeni kesitler bırakıyor...
Duvarlar bile sağır kalıyor...
Adam seviyorum diye bağırırken
Gülüyorum,
O kendini bile sevmiyor...
Seven insanda merhamet olur,
Sevdikçe özünü bulur.

Ve bir gül daha soldu,
Çiçeğin çiçek gibi göründüğü bedende,
Şimdi kuru yapraklar doldu,
Artık bana bile kokmuyor...

25/10/2003
Antalya
C.Burcu Karakaya