Bazen nesneler, duyular, hisler, kelimeler görev değiştirir.
Onun sesini duyduğunuzda susuzluğunuzu giderdiğinizi hissedersiniz.
Kokusunu içinize çektiğinizde, doyduğunuzu…
Ondan geriye kalan her şey “O” olabilir.
Mesela bir çakmağa bile sarılıp uyuyabilirsiniz “O” diye…
Ve bir “git” kelimesi, ölüm hissi verebilir…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta