Gözlerime perde çökeli yedi bilmem ay oldu. Yokluğunun sınavını veremedim kuzum. Gece yarıları varlığında yudumladığım,ve sırılsıklam olduğum ay ışığı sızdı dudaklarımın kenarından. Acılar içerisindeyim, anlıyamıyor ve algılayamıyorum. sadece ciğerim yanıyor ateşde odun gibi.
Dualarım hançerledi beni ve çocukluğum bir okyanus kadar çilesine yaren eyledi. Onca zamandan sonra istiflediğim cümleler şimdi sus pus oturmalı, ve karantinada kavrulmalı mı?
Anımsat bana haydi, yokluğunda bile aşkı hissettir. Tenime tenin yapıştı, kuruldun tüm hücrelerime.
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta