Ve bir duasın dilimde Şiiri - Önder Öztürk

Gözlerime perde çökeli yedi bilmem ay oldu. Yokluğunun sınavını veremedim kuzum. Gece yarıları varlığında yudumladığım,ve sırılsıklam olduğum ay ışığı sızdı dudaklarımın kenarından. Acılar içerisindeyim, anlıyamıyor ve algılayamıyorum. sadece ciğerim yanıyor ateşde odun gibi.

Dualarım hançerledi beni ve çocukluğum bir okyanus kadar çilesine yaren eyledi. Onca zamandan sonra istiflediğim cümleler şimdi sus pus oturmalı, ve karantinada kavrulmalı mı?

Anımsat bana haydi, yokluğunda bile aşkı hissettir. Tenime tenin yapıştı, kuruldun tüm hücrelerime.

Rüyalarım rüyalarına karıştı. Karanlıklarda korkak çocuk gibiyim. Guslünü bile alamadan tabiat, sabahlara karşı kaçan serçe gibiyim. Ne olur sanki tutupta çeksen beni. Yusuf’ un kuyusundan beter düştüğüm yokluğun. Ne olur sanki sıla ve naza hayat versen. Ben sensiz düşsüz ölü gibiyim.

Senden sonra camımdan gitmedi gözlerimin buğusu. O hıçkırıkların tenimde terim gibi. Göçmen hayatım senden sonra başladı. Ve mülteci dediler adıma, soyadım sendin oysa, bunu bilemediler. Gelde baharıma kış ol razıyım. Ben bu şehirde sarı sedyelerde teklemekteyim.

Katledilmiş bir hayatın tek sanığı,

Ben gözlerinde öldüm.

Açta avuçlarını tabutum cennete açılsın.

Hala en temiz yanımsın,

Ve bir duasın dilimde.

Önder ÖZTÜRK

29 Mayıs 2009

21: 00