Ve bir demet yalnızlık…

Ve bir demet yalnızlık…

Kırgın bir soğukluğu vardı gecenin
Tir tir titriyordu bir fanusun alevlerinde ellerim
Yatağımın bir köşesinde elimde son demlerinde bir kalem
Karalanmışlardan geriye kalan ince beyaz bir yaprak
Hayallerimin birleştiği dehlizlerin son noktası
Nem kokusunun burnumdan uzaklaştığını hissettiğim
Ağırlığından bütün sıkıntıların fermanımı çektiğim
Dumanı özleme tüten yıllanmış fincanımın kahvesinde gözleri
Kör yıldızların incisi sen vardın ucunda bütün güzelliğin.
Kullanmaya çekindiğim kalemimin nadir mürekkebinde
Beyaz yaprağın kıyamadığım masum yüzünde
Dağınık odamın beslediği zihnimin her köşesinde
Resmin vardı, yeni aldığım eski kilimin desenleri
Duvarlarımda kabartma yüzün,
Uyuz mumun gölgelediği nesnelerin belirginliğinde
Olmasını arzuladığım her yerde sen vardın,
Kahverengi gözlerin değmişti
Kıpırdayan her nesnenin yüzüne
Dağınık odamın dağınık olmayan her yerinde
Sen vardın ellerin vardı, hayalin vardı
Kokun sinmişti anıma, ellerimde saçının sıcaklığı
Resmini çizmek istiyordum artık,
Ayrıntılarında dolaşmak gözlerinin
Kıvrımlarında solumak dudaklarının
Kulaklarında duymak melodilerinin en güzelini
Ev sevdiğim burnunu senden sakınmak
Resmini çizmek hayalindeydim en yalnızlığımda
Sen vardın tozlu kitaplarımın katlanmış sayfalarında,
En sevdiğim şarkıların notalarının arasına serpiştirilmiştin
Kıyafetlerime sinmiştin,
Sarmıştın benliğimi, umursamıyordum artık gecenin soğuğunu
Fanusun yarı aydınlığında resmini çiziyordum
Kara kalemimin beni en kara günümde terk etmesine umursamadan
Elimde kalan son yaprağı senin nadirliğinde harcıyordum
Uzanıyordum mahremine vücuduna
Utanmanı gizliyordum ellerimle
Üşümüyordum sana hiç bu kadar yaklaşmamıştım
Çekinmiyordum senin ellerindeydim
Ellerim senin hizmetinde
Hışırtısında son yaprağın titremesi vardı
Korkular kalemimin ucunda kaldı, sadece resmini çiziyordum
Dağınıklığı ruhumun yalnızlığı yalnızlığımın
Hep kayboldu sende, sen kaldın sadece kelimelerimin üzerinde
Tahtının üstünde güzelliğin kaldı, titreyen gözlerin
Süzülen bakışların kaldı,
Ahenkle dans eden parmakların,
Sen kelimelerimin cambazıydın, en sessiz gecelerde
Elimde resmin vardı, kalbimden akan
Hoşluğu buhurlaşmıştı yorgunluğuma
Hayalin vardı başucumda raks eden
Hiç kimselerin bilmediği
Ahengi vardı varlığının varlığımı şekillendiren
Mutluluk saçıyordu eteğinin ışıldayan kırmızısı
Ben vardım, sen vardın, resmin vardı.
Ve bir demet yalnızlık…