Günün henüz başlangıç saatleri olmasına rağmen her yer karanlık… Erken saatlerde uyanıyorum bir zamandır.Pencere önünde, tül perde ardındaki hayatı izliyorum uzun uzun. Bu sabah uyanıp perdeyi araladığım da ilk gördüğüm, kâbus gibi çöken bulutlar ve karşıki ağacın dalına tünemiş,can havliyle kanat çırpan küçücük bir kuş… Belli ki çok korkmuş.
Korkudan çırpılan kanat benim.
Ve rüzgâr… Her esişinde ne varsa alıp götürüyor beraberinde. Ortalık toz duman, gökyüzü karanlık, bir uğultu… Gök gürültüsü… Sonrası ilk damlalar… Devamında sağanak bir yağmur… Toprağa düşen her damlada etrafa yayılan bir koku…
Etrafa yayılan koku benim…
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bitmemiş bir öykü bu,
Bitirilmiş olsada.
VE BENİM BÜTÜN BU YAŞADIKLARIM… SEN’İM...
Final harikaaaaa
Sevgilerimle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta