Ben soğuklar yazardım sabah şen uyruklu gezerdi güvercin kanatlarıyla.
Beni kara sular izlerdi kuyumu bulana dek asılsız kıvranırdım,
beyaz olmak gelmiyor içimden...
Ağlamak telaşı bir vahiye sebep olur da kapatır diye bekledim yansıyan renkleri.
Çok geç anladım haberi varmamış ne mektuplar kalmış sağanaklarda...
Sürüyle imrenir içime aşağılıklarda.
Heybesiyle dağıtan bi adamın sakallarından mürekkep damlarmış çok geç anladım.
Duvarlara fiske atan adamlardan tanıdım kadınlar şarapmış, yıl almış bütün güzellikler kadınmış.
Kayıt Tarihi : 19.7.2023 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!