Elektrikler gitti,
Üşüyorum ve kar yağıyor,
Ve de köpekler susmacasına havlıyor,
Lakin ben yalnızım.
Kendimle tek başınayım,
Ürkek bir ceylan gibi.
Korkuyorum ama neden,kimden,
Bilmiyorum.
Ve bu bilmemek bana
Anlamsız bir cesarat veriyor.
Ve artık hiçbirşeyi bilmek istemiyorum
Sonsuza değin...
Kayıt Tarihi : 4.4.2008 22:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!