Yetim çocukların gölgesinde uyanıyorum sessiz sabahlara, konuşmadan dilim, yüreğimin sesi yükseliyor semaya aydınlığın gölgesinde kalan yaşamlara isyan ediyorum. Sokak süpürgelerine dönüşen yaşamlar neyi nereye yollandığı belli olmayan hayatlar içindeki yaşanmışlıklar, biz hangi oyunun kahramanlarıyız ya da hangi hayatın sahnesinde rol alan figüranlar.
Güneşin toprağı kurutmasını beklemek gibiydi yaşananlar, güneş yanığı hayatların yaşanmışlıklarında. Elim avuçlarına hasret, bazen sevinç veren bazen de yakıp kül eden hatırlar arasında yaşamaktı.
Gökte bu gece anılardan başka yıldız yok. Yüreğimin arka bahçesine gömdüğüm, giderken bıraktığın sözcüklerini gözyaşlarımla suluyorum. Kaçışlarla saklandığımız duygu kovuklarında zamanın üzerimden geçişini izliyorum.
Görüntün doyasıya dolunca gözlerime gözlerimi kapatıp seni hapsedeceğim ve sonrada çekip gideceğim bu mekândan. Karanlıkların alabildiğince uzadığı senli düşüncelerin gölgelerinde, sensizliği arayış dolu gözlerle akıp gideceğim sonsuzluğa yakın uzaklıklara.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
