Ve ben sana Yâreliyim.

' o kendini biliyora'

Kurtlanmış gidişlerin hışmında sesini duydum.”Beni kovdun dedin” oysa bırak seni kovmak, pencereden dışarı bakışını bile kovamazdım. Kal ile gel arasındaki bağ, ruhumla elim arasındaki bağla çağlayabilir mi? Aşk mağaramda sarkıt-dikitler eridi.Gelelerimle işlediğim her şey ortaya çıkıyor. Ruhumun değmediği yarıklarda gönül suyun akar.Akar mıyım? Akışımla,yakışım yakıtlarını alabilir mi ali özlemlerinden.
Ölümsüz olabilir mi? El ele tutuşamadığımız her an…? Tütüşük yüreğime akar mı tutlarının okunuşundan.Engizllerin sihrinden tüten nedir? Ruhun semacında kayan gidişlerin işinde çalışır mısın?
“Tut beni” kaçar göçer çiçeklerime gözyaşlarınla yağar mısın.Üstsüz üst benimi sellerine senler misin? Kelepçeyi ellerime değil de kalp kapacağıma bağlar mısın? Ağlayarak susar mısın susuzluklarımın han karasında. Gelmek ile gitmek kardeştir; keza gelmek hep ağabeydir. Dilin evinden sana geldim, biraz gitmelerimden susamış resimler sundum.
Gönlümün balkonundayım, beyaz bir güvercin geldi geçmişinde bir tutam hayat anlattı bana.Meğer sen hep bebekmişsin. Ellenince dillenirmiş sevi ezgilerin ve yakarmışsın bakışlarınla aç bakışmalarını.Meğer yazgının sazı beni çalıyor. Sazım ve emelim sana dahil oluyor.Bir dahi olarak bir daha defalarını redifliyorum.Vara vara varmak istemenin tüm işaretlerini seçtim.Son bir işaret senden permeperişan izlekten gitmenin eleğinden sızarak geldi tavan yaptı yıkılmalarımda.Yıkıklarımı dikiyorum,özüne acıkmış yeniliğin Rönesans gibi raks ediyor etmelere hatta etme bulmalara.Dahası sevgili, “etme bulmaların “ bulunulmamışlık girizgahında sana sefalar deşifre ediyorum.Şifalı sevmeler,vefalı alıkoymaların koynundayım.Seninle aynı koyunda yatıları büyütüyorum olagelmiş ali cenap hayallerle.

Yüreğim dokunmuyor. Sözlerim okunmuyor.Sen eli değmiyor değme dünya halime.Katanların eksik ruhumun katığından gidişinin eğiminden.Erozyona uğramış,uğranılmamış umutlarıma serviler diktim.Her yanım sensizlik tufanlarını azdırırken,senli bir sevda elmamız vardı.Havva’nın emiştirdiği elmadan yemiş olmalısın.Yoksun.Yoksunlara yoksul ve hatta varsıl beklemelere bikri bir ermiş oldum. Tut. Benimle Dünyayı. Tutmasaydın.Keşke tutulmasaydın.Ben yazanın yazanıyım.Gören, duyan, bakan herkes çapkın sanır beni.Oysa ben bir yüreğin yağmurundayım.Damla damla onun toprağına emiliyorum.Haddimi bildim. Bilen ve her şeyinde şerh edilmiş umutları olan yerli bir bülbülüm.Evet,sevgili şairim,üstelik erkek, üstelik de insanım.Her yazımda bir sevgili damarı açılır.Sanki her yazı bir sevgili…Oysa yazıları kandırıyorum kimseleri değil.
*
*
Elim teninde ve geliş ocağını arıyor.Aşk çocuğumu öldürme.Ocağımı söndürme yani.
*
Gelişin gelişimde uyuyor.Sonsuzluğa tutuşsak.Tütse tütsülerimiz,gözlerin ışık olsa her anıma.Bulaşır mı uzak özlemlerinin dem anı.Hani beni özleme,bana alışma cananlığındasın.Hani Zümrüt olursun aşk tutkularının en ankasında. Hani şairim var dersin… Hani kendinle konuşursun,bu kadar güzel yazan ve de beni seven şairim var.Şair değil başka başka çok şey bu ya.Hani ya öle deme ya bende ölürüm sana.İşte ben ordayım …
Aşk kalbim, beynimle sensizlik arasında, ikisine de saygılı.Beni tanı..Ve aşkın Hermes’im.
Ve ben tutkuların Eros’uyum. Ve ben bene BEN ELİYİM. Ve ben sana Yâreliyim.
*