Ve...Ben Ölmekteyken Şiiri - Hasan Can

Sancılıydı içim, acılardaydım,
Konuşmaya gücüm yoktu,
Gece yarısıydı, rüya değildi,
Sen yoktun, olsan da farketmezdi.

Hangi mevsimdi bilmiyorum,
Ama öyle bir rüzgar esiyordu ki,
Geceyi silecekti neredeyse,
Sancılarım kadar güçlüydü.

Nefesim tükenmekteydi,
Yüz üstü yere yığılmıştım,
Pencereyi açmak istedim,
Acılardaydım gücüm yetmedi.

Ölümle savaşmak bu olsa gerek,
Birgün bu kadar aciz kalacağım,
Aklımın ucundan bile geçmiyordu.

Ben ölümün eşiğindeyken, rüzgarda susmuştu,
Ve... ben ölmekteyken, ölüm gelip geçmişti...