Ve Ben Küçük Bir Kız Çocuğu

Korkmamalıyım senden
Korkup kaçmamalı
Yoruldum yeni insanlardan
Yoruldum.

Kırmızı ayazlarda üşüyorum bilmediğince

Ve ben küçük bir kız çocuğu
O balon satan adamın peşinden
Dolanıyorum tüm dünyayı

Korkmama izin verme
Kaçıp gitmeme
Kendime dönmeme
Yaşlandım görmediğince
Göstermediğimce

Tut ellerimden
Çek çıkart içimden O'nu
Yoruldum, korkmama izin verme

Kapkara bakıyor yüreğim
Kapkara

Bir ışık bulsam
Güneşler doğuracağım
Güneşler
Tatmadığınca
Bakmadığınca

Ve diyorum ki sana
Kırmızı içimdeki çocuk

Çocukluğumca varım
Kendimce yokum
Yokluğumca hiçim

Bak ve gör
Rüzgara inat yaşıyorum
Sana inat
Tanrıya inat

Savruluyorum, kanatlarım eksiliyor
Gökkuşağıydım, artık sadece kırmızı
Ama varım,
Unutma bu oyunda tek başına kalmana izin yok
İzin yok kendine kalmana.

Öyle çok işliyorsun ki içime
Her hücrem sana
Her sözün bana

İstemiyorum yazılar yazmanı
Onlarca şiir bize değil

Giydirme kelimelere
Zarif giysiler
Rugan ayakkabılar
Ve takma yakalarına
Kopartıp karanfiller

Seni tanıyorum unutma
Sen benim, bense hiç kimse

Ellerimi koyacak yer bulamıyorum
Yapışsa diyorum gözlerine bakarken (bakamazken...)
Anlamasan heyecanımı

Korkuyorum yasak kelimelere saplanıp kalmaktan
Ve kıskanmak seni

Ölür müyüm?
Benim olmayacağını bile bile, yakmalı mıyım kendimi bu ateşte?

Çıplak yüreğimle, basmalı mıyım yüreğine?

Unutma, ben uçmak istiyorum, uçmak
Düşünmeden dünyayı, vefadan uzak

Söksene beni benden
Gücüm yok kopartmaya kendimi
Kendim kendimden uzak

Aynı gökyüzüne bakıyoruz her gece
Aynı telaşları yaşayıp
Aynı özlemleri çekiyoruz

Karıştım gene, karmakarışığım

Bu bir günce
İki göğsümün arasına çizdiğim papatya gibi
Tek bir amacı var
Tek

Ama sen bilme
Hatta kimse bilmesin
Aynada ki aksimde bilmesin
Sesim sedam çıkmasın

“Düşlerim var benim
Hayallerim var
Fikrim derya deniz
Fikrim geri getirir seni
Ne eserim ne yağarım
Durumum mateme dilsiz dağ gibi
Dualarım var
Duvarlarım var
Yazarım söylerim
Yana yana ismini

Şarkılar söyleyeyim sade, sessiz çığlıklar atayım
Dur bakalım, bende kendi masalımı yaşayayım
Başka başka tenlerin, bilmediğim hikayelerini istemiyorum

Artık kendi hikayemi yazmalıyım
Kendim koymalıyım noktaları, virgülleri
Kendim çizmeliyim yolları, ağaçları

Fırtına da küçük bir balık olayım
Ağ at dünyama ve çıkart
Seni denizden seyretmektense, avuçlarının içinde öleyim
Öleyim ve gideyim masalımın yoluna

“Dönemem verdiğim sözden
Böyle çabuk dönemem
Gideceğini bile bile devam edemem
Kaç kez yandı canım hasret acısıyla
Artık seni sevemem...”

Nede kolay yalan söylüyorum. Yalan benim değil oysa, yalan bizim.

Biz kim miyiz? Biz peşi sıra koşan günleriz, değmeden birbirimize, aynı çember içinde dönüp duranız. Dokunuşlar yakıcı, tenler istekli...

Ama...

Oynadığını söyle bana,
Oynadığını bilirsem acımayacağım söz
Bilirsem ağlamayacağım
Avuçlarım kanamayacak

De ki bana
Oynuyorum seninle aptal kız
Oynuyorum kırmızı hayallerinle
Ben kötüyüm de
Sen kötüsün de...

Biliyorum, biz sonsuz bir aşkın kahramanları değiliz
Erken yaşlandım ben, çok erken
Bu yaşımda bilmek istemiyorum
Elinde elma şekeri, çocukluğumu istiyorum geri
Kanarsa ellerim, biraz daha büyüyeceğim

Ne olur, ne olur yaşlandırma beni....

(05.08.2003)